Dag lettermirakels, dag woordbewonderaars
Het is de laatste. De allerlaatste. Helaas. Het einde van – geef nu toe – de allermooiste week van het hele jaar.
Het is me wat, hè. Een kind zijn. Moeten luisteren. Je moeten gedragen … Pfff …
Het stak er mooi in, hè, in het gedicht. Dat het niet altijd makkelijk is om op en top kind te kunnen zijn.
En al die juffen en meesters die je dan nog eens een hele week lastig vallen met gedichten waar woorden in ontbreken.
We zochten het woord ‘Talent’. De dichter gebruikt het in een niet alledaagse combinatie. Hij heeft het niet over voetbal-, dans- of tennistalent maar over het talent om een kind te zijn.
Om er dus goed mee te kunnen omgaan, dat je niet zomaar je zin kan en mag doen.
Velen begrepen de ‘zwaarte’ van het kind zijn en vroegen: heb jij wel nog behoefte, energie, genoeg lef, toch nog zin, kans of zelfs schrikkerdeschrik om een kind te zijn? Je zou er de bibbers van krijgen, hè?
Gelukkig waren er ook kinderen die er de fun nog wel wat in hielden en vroegen zich af of je nog superkrachten, gigadikkepech, toestemming of zelfs ouders nodig had om een kind te zijn. Interessant … vooral die laatste. Ze zullen het graag horen, al die mama’s en papa’s.
De mooiste was deze toch: heb jij een handleiding om kind te zijn? Die vat het geheel mooi samen: met een handleiding zou het inderdaad een heel stuk makkelijker verlopen.
En dan nu. Gedag. Of genacht … want het zal duister zijn, zo zonder poëzie.
Dank je wel voor elke zin, elke letter.
En misschien, wie weet, tot woord!